De zuivering van het ruwe zout vond plaats in de zoutkeet. De keten lagen vanwege brandgevaar meestal ver van de bewoning en op een plaats waar de waterschepen konden afmeren om het schone zeewater, nodig voor het zuiveringsproces, te kunnen overhevelen. Het zeewater werd gestort in een zoutwaterput die voorzien was van een pomp. Naast deze put was een grote houten bak, de pekelbak, waarin de pekel werd gemaakt.
Het ruwe zout werd in de pekelbak geschept waarna het al roerend werd vermengd met het uit de put opgepompte zeewater. De pekel werd net zolang met zeewater verdund tot het hierin drijvend meettoestel het juiste soortelijk gewicht aangaf. Dit meetapparaat bestond bijvoorbeeld uit een dobber verzwaard met lood. Ook een ei werd ook wel toegepast. Als de pekel was goedgekeurd werd het overgeheveld naar de grote zoutpannen. Het bijgaande plaatje geeft een goed beeld van de constructie van een zoutpan. Voor een deel zal de pekel zijn gebruikt voor het injecteren van het hout van de schepen in aanbouw.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De volgende blog: Het zieden van zout
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------